Band of Horses raakt snaren

Het is wel pittig om de avond na The Arctic Monkeys je weer op te laden voor een concertje, maar een band met een nummer als The Funeral en een prachtig album in huis, maakt het toch iets makkelijker. Bovendien ben ik nog nooit een band tegenkomen dat het woord Horse in de naam heeft en geen goede band is. Daarnaast staat het format van de avond van het kippenvel me uitermate aan, dus een nachtje slapen na de Brianstorm van The Monkeys toch maar weer naar Tivoli gegaan.

Apples in Stereo speelde voor BOH en begon uitermate matig. Ze herpakten zich redelijk tegen het einde en de laatste drie nummers waren eigenlijk best goed. Vervolgens werden we verwend met prachtige plaatjes gedraaid door initiatiefnemer van de avond St. Paul.

Band of Horses opende met een nummer dat niet op het album staat, maar wel gelijk liet blijken waar de band toe in staat is: Prachtige nummers maken, gezongen met een stem die als een vinger over je rug gaat en muzikanten die weten wat ze moeten doen en gelukkig nóg beter wat ze niét moeten doen. Prijsnummer bleek The Funeral die live nog meer impact heeft dan op de plaat. Ook het nummer gebracht met twee bassen en drums was sterk en verrassend. Na een goed uur zat het erop en was de vraag om een toegift nogal groot. En terecht. Maar waar Apples in stereo het beste voor het laatst bewaarde, sloot Band of Horses af met de minste nummers op hun repertoire. 'Gaan ze hierna Sweet Home Alabama spelen?' vroeg de best gitaar spelende cd-verkoper van Utrecht me nog...

Gelukkig kon de wat aparte smaak van de laatste nummers de avond niet meer stuk maken. Volgende keer ga ik lekker weer. Als ik het goed begrepen heb, gaan ze aan de slag om een tweede album te maken en daar mag veel van verwacht worden.