Zó kut is die winter nu ook weer niet

Het is alweer een tijdje geleden dat het op de televisie was, en destijds is het volledig langs me heen gegaan. Tot vriend A. me attendeerde op deze serie: Dunya en Desie.

Twee tienermeisjes (Dunya is Marokkaans en Desie is Nederlands) groeien op in Amsterdam, zijn beste vriendinnen en proberen het beste van hun leven te maken. Na één aflevering ben je verkocht en wil je alles zien. De laatste weken is ook elke avond die thuis werd doorgebracht opgewaardeerd met de verhalen van deze meisjes. Maryam Hassouni en Eva van de Wijdeven werden praktisch van de straat geplukt en zetten zeer overtuigend Dunya en Desie neer. Overigens omringd door meer gevestigde acteurs. Het scenario is verbluffend goed, puur en oprecht. Gastrollen zijn er voor onder andere Egbert-Jan Weeber, Derek de Lint, Martin van Waardenberg en Dragan Bakema. Van de vaste personages zijn de moeder van Desie, Dolly Parton-fan Monique en Dunya's broertje Zoef karakters waar je ook in razendrap zeer veel sympathie voor krijgt. In seizoen drie als de personages inmiddels zover zijn ontwikkeld dat je hun emoties bijna echt voelt en je het idee dat het echt niet meer beter kan, komt een onbehoorlijk goed op zijn plaats zijnde Theo Maassen het verhaal ingewandeld...

De oplossing voor een lekkende ozonlaag of George Bush is het niet, maar het zorgt er in ieder geval voor dat de zon hard in je treiter schijnt.

Het is natuurlijk fors achter de fanfare aanlopen om nu te komen met een verhaaltje over een serie die al een tijd niet meer op te zien is. Maar er is ook wat actueler nieuws... Er komt een film!

Dus maar even de DVD's (kan je mooi bewaren voor als je eigen kinderen in die leeftijdscategorie komen) op de kop tikken en je verheugen op de film die in het najaar in de bioscopen komt.

Wij hebben nog maar drie afleveringen te gaan, en ik ben behoorlijk jaloers op mensen die ze allemaal nog kunnen gaan zien...