Morrissey sluit prachtig concertjaar nog prachtiger af

Zelden zo'n rot avond gehad als 10 april afgelopen jaar. Morrissey deed Nederland eindelijk aan en ik had door geldgebrek en/of laksigheid geen kaartje. Gelukkig kregen we een herkansing en slechts enkele maanden later kwam de legende nogmaals naar Nederland.

Voorprogramma was Kristeen Young en bij die mededeling wou ik het, wat haar optreden betreft, maar laten. Vervolgens werd op een groot scherm oude beelden vertoond. Met onder andere de New York Dolls, James Dean en een prachtige Brigitte Bardot.

Het doek pleurde naar beneden en Morrissey en band betraden het podium en werd gestart met een van The Smith's grootste klassiekers Panic. Strak als de anus van een nieuwgeborene bouwde Morrissey en zijn band het optreden uit naar steeds grotere hoogten. Louter prachtige nummers vlogen om de oren. Hoogtepunten waren te talrijk om een heel stellig te beweren dat Irish blood, English heart, I will see you in far-off places of How soon is now het hardst je treiter injaagde. De set werd afgesloten met Life is a pigsty dat briljant naar huis werd gebracht doordat het eindigde met wat tonen van Auld Lang Syne. Twee nummers in de toegift en na een kwartiertje of zeven prachtige muziek verdween Moz voorgoed. Een zeer tevreden en dankbare zaal achterlatend. Een zaal die niet eens uitverkocht was. Geen zorgen voor de thuisblijvers, de response van de zaal zal bevredigend genoeg zijn geweest voor Morrissey om bij een volgende toer wederom naar Nederland te komen.

De man die zoals andere groten, Cave en Cash that is, graag zijn ziel bloot legt en bijna altijd op zoek is naar vergeving oogde fris, fit en gedreven. inclusief Bardot passeerde een dikke 30 jaar muziekgeschiedenis en we mogen blij zijn dat Morrissey zijn aandeel daarin heeft gehad en zoals gisteren bleek, waar de nieuwe nummers totaal niet onderdeden voor de klassiekers, nog immer heeft.