Garcia - You Can Tell Me Why

Utregs strakste band Garcia in axie!

Arcade Fire's tweede is klaar

Een van de beste livebands die ik ooit gezien heb, is klaar met het tweede album. Hij gaat Neon Bible heten. We mogen ongetwijfeld weer hopen op de juiste dosis dramatiek, grote gebaren en onontkoombare meeslependheid.

Het vorige album Funeral had als inspiratie diverse naasten die kort achter elkaar omvielen. De nieuwe handelt over de vele natuurrampen die we voor de kiezen hebben gehad. Er mag blijkbaar groot gedacht worden. Valt vast goed mee te leven. Er is ook ergens een immens orgel te voorschijn gekomen die terug te horen is op het album en een verbijsterend geluid te weeg brengt.

Wanneer Neon Bible in de winkel ligt is vooralsnog niet bekend, en tourdata zijn ook nog ongewis. Wat in ieder geval zeker is, dat het niet slim is, om deze concerten te gaan missen. Zou er zelfs voor naar Ahoy gaan... Moet je nagaan.

Voor de ongelovigen, bekijk hier rebellion (lies) waarmee ze hun set afsloten op lowlands 2005. Met de mededeling dat de impact op een piepklein schermpje van youtube niet echt in verhouding staat, tot die slag op je muil als je de band voelt en hoort op het juiste volume.

Morrissey sluit prachtig concertjaar nog prachtiger af

Zelden zo'n rot avond gehad als 10 april afgelopen jaar. Morrissey deed Nederland eindelijk aan en ik had door geldgebrek en/of laksigheid geen kaartje. Gelukkig kregen we een herkansing en slechts enkele maanden later kwam de legende nogmaals naar Nederland.

Voorprogramma was Kristeen Young en bij die mededeling wou ik het, wat haar optreden betreft, maar laten. Vervolgens werd op een groot scherm oude beelden vertoond. Met onder andere de New York Dolls, James Dean en een prachtige Brigitte Bardot.

Het doek pleurde naar beneden en Morrissey en band betraden het podium en werd gestart met een van The Smith's grootste klassiekers Panic. Strak als de anus van een nieuwgeborene bouwde Morrissey en zijn band het optreden uit naar steeds grotere hoogten. Louter prachtige nummers vlogen om de oren. Hoogtepunten waren te talrijk om een heel stellig te beweren dat Irish blood, English heart, I will see you in far-off places of How soon is now het hardst je treiter injaagde. De set werd afgesloten met Life is a pigsty dat briljant naar huis werd gebracht doordat het eindigde met wat tonen van Auld Lang Syne. Twee nummers in de toegift en na een kwartiertje of zeven prachtige muziek verdween Moz voorgoed. Een zeer tevreden en dankbare zaal achterlatend. Een zaal die niet eens uitverkocht was. Geen zorgen voor de thuisblijvers, de response van de zaal zal bevredigend genoeg zijn geweest voor Morrissey om bij een volgende toer wederom naar Nederland te komen.

De man die zoals andere groten, Cave en Cash that is, graag zijn ziel bloot legt en bijna altijd op zoek is naar vergeving oogde fris, fit en gedreven. inclusief Bardot passeerde een dikke 30 jaar muziekgeschiedenis en we mogen blij zijn dat Morrissey zijn aandeel daarin heeft gehad en zoals gisteren bleek, waar de nieuwe nummers totaal niet onderdeden voor de klassiekers, nog immer heeft.

ELEPHANT SOUND SYSTEM IN ACU

Jawel, ook zaterdag 16 december kunt u weer terecht bij uw reggae-masters in ACU. Kom op tijd want deze avonden zijn steeds populairder.
Deze keer met speciale gast uit Spanje!
Kijk ook eens op http://elephantsoundsystem.blogspot.com/ en http://elephantsounds.hyves.nl/#.
Bobobobobooo!

Wolfmother!

Sommige mensen die muzikaal best goede verhalen te vertellen hebben, vinden het een kutband, maar dit keer ben ik het niet met ze eens.

Ik ben namelijk wel te pakken genomen door die jonge gasten die zonder schroom als een gek jatten uit oude bronnen.

Het album is meer dan prima en als opener op lowlands voortreffelijk. Bij elk nummer blijf je refereren. Dat wil nog wel eens vervelend zijn, maar de associaties die bij Wolfmother opgeroepen worden zijn louter positief. Karma to burn, kyuss, black sabbath, Millionaire... Prima!

Vriend S. verraste me gisteren met een kaartje voor hun concert in februari. Heb er nu al zin in! Pyramid met voortreffelijk wolfgehuil (zo opschrijvende klinkt het echt triest) uitmondend in een heftige riff, aangekondigd door een stoere 'heh!' Je voelt je nek al op een neer gaan. Woman voor je treiter en oorverdovend 'we could live together' je oren in gejast krijgen. Of Mind's eye horen. Een POWERBALLAD for God's sake!

Bedankt gosur! Het verheugen heeft reeds een aanvang genomen!

Song van het jaar

Nadat de SP fiks heeft gewonnen, we met Wilders gelijk weten wat er met die jongens van Bros is gebeurt en Verdonk zelfs naar partijgenoten een afschuwelijk wijf is, is het tijd voor een nieuwe stemming: De song van het jaar bij 3voor12. De eindlijst blijkt toch ieder jaar een redelijke afspiegeling van het afgelopen muziekjaar en voor jezelf een goede manier om te kijken welke platen het meest zijn blijven hangen.

Voor mij was de plaat van het jaar kiezen een makkie. Een nummer dat al rap onder de huid kroop, nog immer kippenvel opwekt en eigenlijk gewoon het hoogtepunt van het WK in Duitsland was. Wenn es Passiert van Wir Sind Helden zal voor mij persoonlijk de plaat worden die het beste 2006 symboliseert.

De andere vier(in willekeurige volgorde) van de Top 5:

- Morrissey - In the future when all's well
- The Magic Numbers - Take a change
- Wolfmother - Woman
- Arctic Monkeys - fake tales of San Francesco

Daarnaast bewijzen andere bands uit het lijstje zoals TV on the Radio, The Kooks, Tool, The Streets, The Raconteurs, The Mars Volta, The Killers, Snow Patrol, Goose, Gogol Bordello en Eagles of death metal dat het weer een prima popjaartje was.

Stemmen maar!