Magische avond in Tivoli

Vorig jaar waren ze daar opeens. Het titelloze debuut bleek een verzameling van mooie nummers en in zeer korte tijd werd een grote live-reputatie opgebouwd. De band werd op muzikaal gebied verbonden aan the mama’s and the pappa’s, Beck, Flaming Lips en The Beach Boys. Stemmen klinken als engelen en nummers hebben een opbouw die ruimte laat voor een verrassing. Als deel van een zeer uitgebreide tour werd Nederland nog een keer aangedaan.

Paul the Girl opende de avond. Vrouw op elektrische gitaar, moeilijke liedjes met her en der een verdwaald vleugje Polly Jean, maar boeien kon het niet echt. Dat bleek ook wel uit het daadwerkelijk abnormale geroezemoes in de zaal. Een locale band dat een beetje in het verlengde ligt van de hoofdact was een beter idee geweest en was tegelijk ook een mooie handreiking geweest naar de florerende scène in de stad.

Alle ongemakken vielen echter direct van je af zodra de band het podium opkwam, als helden onthaald en dat deed de band blijkbaar goed. Verlegen vriendelijk werd het gejuich in ontvangst genomen en rolde één voor één de prachtige liedjes de zaal in. Er mocht meegezongen en geklapt worden en in tegenstelling tot normaal voelt dat bij The Magic Numbers wél lekker. Forever Lost zingen met velen heeft tenslotte iets aparts. De prachtige melodieën en waanzinnig fraaie vocalen (deze band heeft gewoon twee Kim Deals in de gelederen!) bleven de zaal in stromen en dat gelardeerd met een forse dosis positieve energie en vooral pure liefde. Van angstige kwaliteit was het nummer Close your eyes dat ooit door de band met The Chemical Brothers is opgenomen. Een vreemd aandoende combinatie, maar na een kwartiertje Magic Numbers kan je je voorstellen dat iedereen wel muziek met dit gezelschap wil maken.

Waren er de lekkere wat meer up-tempo nummers met de aangename twist, ook pure soulnummers kwamen voorbij. Waren deze nummers vroeger door Marvin Gaye opgenomen dan had hij Frans Polynesië uitgekozen om wonden te likken in plaats van een guur Oostende en had zijn vader het nooit in zijn hoofd gehaald om hem neer te schieten. The Magic Numbers drongen ondertussen steeds dieper je ziel binnen, zelfs zo diep dat ik opeens de oplossing had om de wereld te redden. Iedereen kinderen maken en opvoeden met deze muziek en je levert prachtige wereldburgers af. Problemen als spotprentjes, schaatsers die op blokjes staan of Nickelback zijn plots zo klein dat iedereen er lachend overheen stapt.

Ander hoogtepunt was Beyoncé’s Crazy in Love. Ondanks de heerlijke verschijning die Beyoncé nu eenmaal is, is het nummer nog veel leuker als je kijkt naar vier niet super aantrekkelijke hippies dan naar het strakke lijfje van het R&B-meisje. Afgesloten werd met een country liedje die net als de rest van de gevarieerde set met volledige overgave werd gebracht. Er werden ook enkele nieuwe nummers gespeeld en het lijkt erop dat het tweede album eveneens een plaat wordt waar je oprecht van gaat houden. The Magic Numbers verovert je ziel en zorgt ervoor dat je intens gelukkig de nacht induikt. Hup! Kindjes maken!