Advies voor Dicky

Ik, Roonui Aamoda, geboren te Mo’orea, kom net ingevlogen vanuit de U.S of A. Waar ik verbleef op uitnodiging van Lynne Cheney. Mijn kennismaking met Lynne was zeer bijzonder. Het was nog in de tijd dat ik mijn geld verdiende als rodeo-instructeur. Onze eerste ontmoeting was tijdens de opening van het National Cowgirl Museum and Hall of Fame in Fort Worth, Texas, ergens begin november 2001. Daar viel ze letterlijk op me. Ze deed mee aan een celebrity-show, waarbij ze van een elektrische rodeostier viel en haar pink brak op een van mijn hoektanden. Jezus, wat kan dat wijf schreeuwen. Maar dit terzijde.

Ze had me uitgenodigd omdat haar man, een bekende politicus, het gevoel had dat zijn populariteit afnam. Mevrouw Cheney vond het verstandig als hij zijn plannen om weer bij het volk gelieft te worden eerst met mij zou bespreken. Ik, als afstammeling van de ontdekkingsreiziger kapitein James Cook, wordt wel vaker gevraagd om advies te geven op het gebied van reizen met het doel onbekende gebieden te onderzoeken. Zo vroeg Jan Peter Balkenende mij jaren geleden, 22 juni 1996 om precies te zijn, om samen met hem en Bianca de ontdekkingsreis op hun huwelijksnacht te beleven en beide te voorzien van de nodige tips. Al zag ik vrij snel dat Bianca niet om tips verlegen zat maar meer om kei-harde-minuten, die ik met plezier en vol toewijding geschonken heb. J.P.’s vroegtijdige zaadlozingen zijn bestreden door een foto van wijlen Pim F. boven zijn bed te hangen. Dit geeft hem extra kracht tijdens de daad. Al moest mevrouw Balkenende wel even wennen aan het andere gaatje.

Zo zat ik dus op uitnodiging van mevrouw Cheney te lunchen in de tuin van het Wittehuis. Het gezelschap bestond uit mevrouw en meneer Cheney, George W. Bush en ondergetekenden. Dick Cheney zetten zijn plan uiteen (vrije vertaling uit het engels):” Men noemt mij tegenwoordig een kontgat. Het crapuul roert zich, het volk zit iets dwars. Wellicht komt dit door die doden in Irak of New Orleans. Mijn aanzien is aangetast. Ik wil iets leuks doen, beetje amusement brengen. Bijvoorbeeld vier Amerikanen op de maan zetten in 2018. Roonui jongen, wat vind jij van dit plan.”

George W. is intussen naar het toilet gelopen nadat hij eerst een briefje aan Lynne gaf met het verzoek om te mogen gaan. “Ach Dick” begon ik, terwijl ik een croissantje met carpaccio van kobe beef naar binnen werkte, “bekijk je het economisch dan is het zeker geen slecht plan, vier mensen naar de maan schieten kost maar 100 miljard. Dat is 25 miljard per persoon. Daar kun je Iran niet voor binnenvallen. Ik zou adviseren, doen Dick, leuke stunt”. Dat ging er in als koek natuurlijk. Al vond ik het zelf een slecht plan. Maar ze kunnen beter geld naar de maan schieten dan echt iets doms doen.
Met het zalige gevoel van een padvinder die de mensheid net gered heeft nam ik nog een slok uit mijn glas Dom Perignon.

Ik ga zo naar Jan Peter, voor de nabespreking van zijn ontdekkingreis naar de Efteling.