Zoals het klokje thuis tikt....

Heima is het IJslandse woord voor thuis of thuisland. In 2006, na een uitgebreide wereldtoernee, speelde Sigur Ros een serie concerten in hun eigen IJsland. Hier combineerden zij de kleinste en grootste shows uit hun carriere.

De film geeft een uniek inzicht in een van werelds beste bands in hun natuurlijke omgeving. Ze treden op in verlaten visfabrieken, in de openlucht en in schoollokalen. Hierdoor bereikte de band een deel van de IJslandse bevolking dat normaliter ver verwijderd is van dampende concertzalen en andere opwindende taferelen die zich doorgaans in grote steden afspelen.

De bandleden wilden hiermee iets terugdoen voor de mensen en het land.

Het is dan ook vertederend om te zien hoe jong en oud (zo'n beetje allemaal in hetzelfde type gebreide trui) met open mond en gesloten ogen reageert op de band.

De beelden zijn magisch. Van de muziek wisten we dat al, maar de combinatie is ronduit overweldigend. Ik heb de film dan ook gezien op het puntje van mijn stoel, met het volume op tien en een brok in mijn keel.

Gerenommeerde muziekbladen schreven in hun recensies over de film dat Sigur Ros met Heima de rockdocumentaire een nieuwe dimensie heeft gegeven. En ik besluit, dit tot aankoop stimulerende bericht, met de woorden van een recensent van de Volkskrant die schreef over zijn eindejaarslijstje van 2007. "Het is dit jaar de eerste keer dat op nr. 1 geen cd staat maar een dvd".

Heima van Sigur Ros is een musthave voor alle muziekliefhebbers.