dEUS en Tool op Pinkpop

Racoon had ik voor het laatst gezien in Amersfoort tijdens TorenPop. Ik vond er toen niets aan, nu nog niet. Al verbaast het me hoeveel liedjes ik wel niet ken. Dat overpeinzende, gisteren liggend op het gras van het Pinkpop terrein. De dag er voor besloten om toch maar af te reizen naar Landgraaf speciaal voor dEUS en Tool. Met mijn gehuurde Seat is het nog geen twee uur rijden en ik moest toch de 600 vrij kilometers opmaken.

Het programma voor dEUS interesseerde met niet zoveel, dus daarom besloten om de dag te beginnen, na een lang rit, met een lunch in Maastricht. Prachtig stadje, lekker eten en een aangenaam zonnetje op het terras. Dan op weg van Maastricht naar Landgraaf de voetbal wedstrijd Nederland – Australië gevolgd met het commentaar van Jack van Gelder, dus het leek spannender dan het was.

Op het terrein aangekomen overviel mee, ongeveer 10 seconde, een nostalgisch gevoel: het grote podium, roze petjes, verbrande gezichten en zes bier in een kartonnenhouder. Sommige dingen veranderen nooit. Leuk om te zien, maar ik was blij dat ik er geen drie dagen hoef te vertoeven en ik was pas 5 minuten binnen. Ouwe man.

DEUS
Ze deden hun uiterste best om er een weergaloos concert van te maken en dat is ze redelijk gelukt. Persoonlijk vind ik dEUS niet een festival band voor op de Main Stage. Ze moeten als ze dan toch op een festival spelen in een tent staan of anders een klein podium. Het moet wel een beetje knus blijven. Niet dat het niet goed was. Spelen kunnen ze wel. Het was met nooit eerder opgevallen maar ik zag Mauro gebruik maken van een Ebow. De laatste keer dat ik dat gezien had was in de jaren 80 bij Big Country. Al met al een prima concert. Die nummers staan allemaal als een huis, het is ALTIJD lekker om dEUS live te zien.

TOOL
Tering wat aan band is dat. Wat een godvergeten energie straalt er vanaf. En dat komt niet door de openheid van de heren, want meer dan een ‘this is how we fucking do it in Texas’ komt er niet vanaf. En dat is maar goed ook want Tool is een verschijning, een trance waar je niet door gelul uitgehaald moet worden. Een beetje afstandelijk is op zijn plaats. Dit is dus de enige heavy-metal die ik goed kan verdragen en serieus neem. Of zoals in de recensie op de 3 voor 12 site staat: zinderende heavy-metal die zijn publiek niet als Neanderthaler of sprookjeskleuter benadert. Tool is voor mij een soort chimaera, een monsterdier, een droombeeld die ik in mijn hokjes geest eerder bij Mars Volta plaats dan bij Metallica. Op het podium worden ze weer bijgestaan door prachtige video beelden op 4 grote schermen waar Maynard James in silhouet in allerlei pose voor staat. Magnifiek concert...

En toen was het, na 5 uurtjes Pinkpop, weer tevreden, huiswaarts.