Lowlands 1995, nu we het er toch over hebben
posted by KB at 22:03
dinsdag, maart 28, 2006
Bijdragers
Previous Posts
- Chris Cornell kan definitief het archief in
- Dinosaur jr. in Tivoli!
- Nog een stubru dan, met beter nieuws
- Het einde van GORILLAZ?
- South Park pakt Scientology aan.
- Smakeloos of een sieraad voor je schoorsteenmantel?
- Radiohead weer eens in het land
- Suske en Wiske en dEUS
- Waarom ik Kyuss een leuk bandje vind
- Een spotprent!
5 Comments:
Baal er alleen van dat ik de Geraldine Fibbers toen niet heb gepakt...
Man, rennend naar de Alpha om op tijd te zijn voor Dave Wyndorf en zijn maten, crowdsurfen bij Kyuss en, en dat vergeet ik nooit nooit meer; Steve Albini die, voordat de set begon, zijn ziekenfondsbrilletje afdeed en verder weet ik alleen nog dat ik maar weinig zo heb getript zoals toen. Ill pornostar arrrives!!!! Two things, a cock like a stallion and an iron will. Pay the price, pay the price, pay the price......... Het was nog lang onrustig in mijn hoofd.
Heel aardig dagje indeed...
Kan hem bijna van minuut tot minuut nog terughalen...
Brrr...
Godverdegodver. Toen heb ik dus Shellac gezien, hè. Legendarisch, in mijn herinnering. En vermoedelijk niet alleen in mijn herinnering. Drie beesten op een rijtje, de onmenselijk strakke drummer in het midden. Steve Albini die ons opdroeg de blue coins te fucken. Yes, fuck the blue coins indeed. Weg met die kutmunten! Onnavolgbare robotmetal. Strak als de veel te kleine legging die ik in die dagen droeg en waardoor ik met zo'n hoog stemmetje praatte dat ik meestal met jongedame werd aangesproken. Jammer alleen dat ik The Prodigy moest missen. Dacht ik. Dat was namelijk buiten de Bravo gerekend, waar de elekrticiteit het had laten afweten. Toen Shellac klaar was, moet The Prodigy nog beginnen en kon ik, opgeladen als een Duracel-konijntje, de Bravo doorstuiteren op Firestarter. Samen met meneer Rockaway. Tijden waren dat, mensen, tijden...
En dat ik bij het tweede nummer van Monster Magnet mijn bril verloor en de rest van het festival in een waas doorbracht, wat sowieso wel ging gebeuren.
Maar wat mij dus hielp concentreren op het GELUID van Kyuss , de door velen node gemiste band, en Melvins.
Mijn eerste Lowlands ... nog maagd op dat gebied maar niet voor lang. Ik was helemaal niet zo bekend met het fenomeen dance en liep de drukte achterna. Na Underworld was ik compleet verkocht en tja bleef ik grotendeels hangen in die Bravo tent.
Legendarisch was voor mij toen het optreden van The prodigy waarbij tot tweemaal toe de stoppen doorsloegen, het publiek boos wegliep om vervolgens in hun laatste poging alle voor mij toen bekende geluidsbarrieres te doen doorbreken..... was compleet overdonderd en van de kaart. Alles van de Prodigy wat ik later zag(en nooit het einde haalde) en hoorde verbleekte bij dit ene optreden.
1995 was mijn vuurdoop die ik trouw elk jaar nog heb herdacht
Een reactie posten
<< Home