Lijstjes tijd!

Albumlijstjes kan je overal wel vinden en bovendien hoor ik veel te weinig cd's om zomaar even te bepalen wat de beste albums van het jaar zijn. Concerten is wat dat betreft makkelijker!

2007:

1. Arctic Monkeys-Tivoli

Alleen al het voorrecht om hier bij te mogen zijn, zorgt voor een plek op nummer 1. Het bleek goed te zijn om met collega-ouders op het schoolplein te converseren, want als je je dochter op haalt en als een andere ouder vraagt of je nog een kaartje voor een stijf uitverkocht concert wilt hebben (waar je zelf ook nog tevergeefs voor in de rij hebt gestaan) is dat wel heel erg lekker. De Monkeys waren in Tivoli in topvorm, het voortreffelijke tweede album was goed ingedaald en in praktisch je eigen woonkamer de monkeys mogen zien is tamelijk mazzel hebben!

2. The National-Melkweg

Mocht ik dan toch een album kiezen als beste van het jaar dan is het zeker Boxer van The National. En na lang wachten waren ze dan daar in ons land. Briljant gespeeld, erg fraai samenspel van de gitaristen en een zanger die je toch wel heel makkelijk in elke vezel van je lijf weet te raken. Door drie opgeschoten sukkeltjes en een flauw vallend meisje viel het concert diep in de toegift opeens een beetje stil. Een smet op een magische avond.

3. Loney dear, Tivoli

Op Lowlands was het al prachtig en de verrassing groter, maar in Tivoli de sfeer intiemer en intenser. Daarom dat concert als winnaar. De uiterst symphatieke zanger, de interactie met publiek die mooi werkte en de prachtige (ongekende) stiltes die vielen bij het rustigere werk. Nog nooit tijdens een concert de airco installatie horen zoemen. Bij Loney dear was het een feit.

4. Queens of the Stoneage-Paradiso

Josh Homme blijft de reddingsboei waar rock heden ten dage op drijft. Een zeer gemotiveerde band had er overduidelijk zin in die avond in Paradiso. Een gedurfde set (zonder grootste hits) maar met livin' through chemistry in een zinderende uitvoering speelde de queens een perfecte rockshow.

5. Arcade Fire-HMH

Was het concert in Vredenburg doorgegaan dan was dat waarschijnlijk het hoogtepunt geweest, maar nu een paar plekken lager. Zeer goed concert vol spanning. Het bizarre intervention kondigde een grootse finale aan en die kwam er ook.

Grootste tegenvaller: Tool op lowlands
Of hoe je een band plots zat kan zijn. De militante dreunen kunnen me niet meer bekoren. Het gekunstel met vaagheid evenmin en dat laatste album is een herhalingsoefening (en dan ook nog een povere) die zijn gelijke niet kent...

Wensen voor 2008
-Nick Cave & The Bad Seeds, waar dan ook en dan het liefst nog zo vaak mogelijk.
-The National nog een keer in Nederland, maar dan zonder mensen in de zaal die te weinig gegeten hebben en ook zonder die drie sukkeltjes.
-The Devastations die komen spelen. Liefst in Tivoli.
-dEUS die een briljant album gaan afleveren en dat gaat lukken want Mauro is er vanaf het begin bij.
-reunie van Kyuss.
-Lowlands met alle bovengenoemden.

Zoals het klokje thuis tikt....

Heima is het IJslandse woord voor thuis of thuisland. In 2006, na een uitgebreide wereldtoernee, speelde Sigur Ros een serie concerten in hun eigen IJsland. Hier combineerden zij de kleinste en grootste shows uit hun carriere.

De film geeft een uniek inzicht in een van werelds beste bands in hun natuurlijke omgeving. Ze treden op in verlaten visfabrieken, in de openlucht en in schoollokalen. Hierdoor bereikte de band een deel van de IJslandse bevolking dat normaliter ver verwijderd is van dampende concertzalen en andere opwindende taferelen die zich doorgaans in grote steden afspelen.

De bandleden wilden hiermee iets terugdoen voor de mensen en het land.

Het is dan ook vertederend om te zien hoe jong en oud (zo'n beetje allemaal in hetzelfde type gebreide trui) met open mond en gesloten ogen reageert op de band.

De beelden zijn magisch. Van de muziek wisten we dat al, maar de combinatie is ronduit overweldigend. Ik heb de film dan ook gezien op het puntje van mijn stoel, met het volume op tien en een brok in mijn keel.

Gerenommeerde muziekbladen schreven in hun recensies over de film dat Sigur Ros met Heima de rockdocumentaire een nieuwe dimensie heeft gegeven. En ik besluit, dit tot aankoop stimulerende bericht, met de woorden van een recensent van de Volkskrant die schreef over zijn eindejaarslijstje van 2007. "Het is dit jaar de eerste keer dat op nr. 1 geen cd staat maar een dvd".

Heima van Sigur Ros is een musthave voor alle muziekliefhebbers.

Love Will Tear Us Apart

Gisteren in de bioscoop Control gezien en diep onder de indruk geraakt. Anton Corbijn heeft een meesterwerk afgeleverd. Ga deze film zien!