Lowlands

Hoe veel beter kan een festival zijn? Ondanks weinig hoopgevende voorspellingen het hele weekend perfect festivalweer, bands die zich weer de tandjes werken om zieltjes te winnen, een uitgekiend programma, goed eten, veel drinken, uitstekende sfeer, respectabele douches en muziek. Veel muziek. Veel goede muziek.

Wat viel zoal op (en dan beperkt tot datgene waar het om draait: muziek!)

-Just Jack was dermate te funky en te groovy (en dan de soul variant, niet de stonerrock) dat Starz in her eyes niet is afgewacht.

-The Rakes behoorlijk lekker waren en verdacht veel goede liedjes hebben.

-Dizzee Rascal ook gewoon een hiphopper is, maar wel een die zich redelijk laat verstaan en Alex Turner van de Arctic Monkeys liet voorbij komen. Helaas via een sample.

-Battles de beste drummer (die ouwe van Helmet) van Lowlands voortbracht. Het iets te wiskundig was, maar in enkele nummers je kloten behoorlijk wisten te vinden.

-Kasabian te kampen had met werkelijk abnormaal slecht geluid zodat sommige nummers als een zompige massa aan je voorbij trokken. Band zelf was ook niet best, duurde soms tot de helft van het nummer voordat je het herkende.

-Eagles of Death metal de grootste glimlach veroorzaakte. Jesse The Devil Hughes een waanzinnige icoon is en het levende bewijs dat als je alle trucjes gebruikt, het soms wél werkt.

-The Good, The Bad & The Queen prachtig mooi waren, maar na de adreline-injectie van Eagles of Death Metal een beetje de boel weer in slaap suste. Album ga ik overigens wel kopen, want ondanks dat het wat tam was, was het wel uitermate goed!

-The Killers wat mij betreft veel te bombastisch zijn.

-Basement Jaxx tijdens Where's your head at de bravo compleet in de fik zette.

-C-mon and Kypsky de titel voor beste openingsact krijgen. Binnenkort zijn ze wereldberoemd en dat is volledig terecht. Gastrol van Pete Philly was van ongekende grootsheid.

-The Rifles veel lekkere hitjes hebben, maar zich niet te veel moeten bezig houden met de rustigere nummers, want die kwamen in tegenstelling she's got standards en peace and quiet niet echt lekker uit de verf.

-Moke zalig was. Perfecte (weliswaar al eerder gehoorde) rocksongs met goede zanger, strakke band en uitblinkende bassist.

-The View indruk maakte door de bezieling en veel harder rockte dan ik van ze verwachtte.

-Saybia me compleet verraste en ik me vanaf nu in het gilde van bedplassers moet scharen, maar nieuwe single Angel is simpelweg van abnormale schoonheid.

-Pioneer to the fall een prachtig nummer is om een concert mee te openen, Paul Banks de beste zanger van het weekend was en Interpol een wereldband is, die een ietwat statische, maar wel gruwelijk perfecte, set speelden.

-Nog nooit een tent zo uit zijn voegen zien barsten als de Alpha bij de Kaiser Chiefs. De heuvels die de Alpha omzoomden stonden ook volledig vol. Vier nummers gezien vanwege iets te druk voor mijn smaak, maar het ging er behoorlijk op in de Alpha!

-Dat Loney dear de grootste ontdekking van het weekend werd. Een verwijt tot bedplassen ligt op de loer, maar wat een heerlijk optreden was dat. Prachtige interactie met het publiek en lieve zalige liedjes die een forse dosis hypnose met zich mee droegen. Prachtig!

-The Shins iets te saai zijn om een heel optreden te boeien, maar met phantom limb de ballen weer even fors te grazen hadden.

-Unkle er vol op ging. Iets te veel stemsamples, maar we waren wel getuige van het nummer dat Josh Homme ingezongen had, de eerste plaat was die dance en stonerrock bij elkaar brachten.

-Sonic Youth niets aan overtuiging hebben ingeboet. Ze niet daydream nation integraal speelden (zoals ze blijkbaar wel een dag eerder op pukkelpop deden) maar oud en nieuw door elkaar voorbij lieten komen. In de toegift 100 % brachten. Kan slechter mijn liefjes!

-Arcade fire een orgel hadden meegenomen en van dat orgel moet je huilen. Waanzinnige pracht. Zeer intens. Waar ingeleverd werd op de verrassing die twee jaar geleden zo onnatuurlijk groot was, werd het niveau opgekrikt door de nieuwe nummers van Neon Bible. Intervention (het nummer met het orgel) bracht de complete alpha in vervoering. Erg mooi. Erg fraai. Wellicht de belangrijkste band van dit moment.

-Tool ben ik klaar mee. Laatste album vond ik al een matige herhalingsoefening. Live waren die nummers bijna irritant. De oudjes hadden het in het verleden al een keer bij me gedaan. Na vijf nummer de luwte opgezocht. Tuurlijk kunnen ze spelen, Maynard is nog steeds een goede zanger, maar het hele format (mag je over spreken toch? Bij zo'n wiskunde band?) van Tool heb ik wel een beetje gezien. Waar ik vroeger wegzakte in die mooie tussenstukken vond ik ze nu saai.

Conclusie? Volgend jaar weer.