Ode aan Judah Bauer
Wanneer was het ook alweer? Jon Spencer Blues Explosion in de Melkweg? Midden jaren '90? Wijlen RL Burnside in het voorprogramma, zaaltje tjokvol en de blues Explosion die er overduidelijk zin in hadden. Sexgod Jon Spencer zelve, de stug doorrammende Russel Simmons en de cool-ass motherfucker Judah Bauer op gitaar.
Later nog eens op Lowlands gezien. Stond goed vooraan, zag een band die het laatste optreden gaven van een slopende toernee en ze gingen nog harder dan in de Melkweg. Beeld dat me altijd bij is gebleven is dat van Judah Bauer die compleet uitgewoond van het podium strompelde, een handdoek en een biertje kreeg van een roadie, nog een keer zwaaide en van top tot teen bezweet backstage verdween.
'Wat een fenomeen, die Bauer' , dacht ik nog. 'Leuke naam ook Judah. Als ik ooit een zoon krijg...'
22 november 2006. Juda geeft zijn eerste oerkreet. Je hoort Jon Spencer denken 'Hell Yeah!'