Weer eens wat anders!
Eens per maand is er op mijn werk een 'observatorium'. Meestal wordt er dan een gastspreker uitgenodigd die wat komt vertellen waar de organisatie inspiratie uit kan putten. Vaak is dit een gehoop geouwehoer waar ik het liefst ver uit de buurt blijf. Deze keer was Willem de Ridder uitgenodigd en ik mocht er naartoe.
De meeste mensen kennen Willem de Ridder als sprookjesverteller bij VPRO radio. Dat waren niet de enige uitzendingen die hij heeft verzorgd: beroemd is bijvoorbeeld ook de radio-uitzending waarin Willem de Ridder zijn luisteraars uitnodigde om – in het holst van de nacht – mee te doen aan een autotocht, waarna om twee uur 's nachts op het platteland een enorme file ontstond, wat in die tijd zelfs overdag uitzonderlijk was. 30.000 automobilisten hadden aan zijn oproep gehoor gegeven! Willem de Ridder houdt van pionieren en heeft in zijn leven aan de wieg gestaan van talloze succesvolle projecten. Zo was hij bijvoorbeeld medeoprichter van de roemruchte popbladen Hitweek en Aloha. Hij was bovendien medeoprichter van Paradiso (heeft de naam zelfs verzonnen, en hij had ook te maken met de uitzending waar Phil Bloom het land schokte door naakt de krant voor te lezen in het VPRO-programma Hoepla. Naakt!! Moet je je voorstellen. Het was toen 1967.
Willem de Ridder is ook een gerenommeerd verteller. Jarenlang trok hij door de Lage Landen met sprookjes en oude verhalen. Uit ervaring kan ik hier schrijven dat dit nogal een belevenis is. Ik heb een hoop inspiratie opgedaan, wat zeg ik; voel me zelfs een beetje verlicht. Nou ben ik best wel een luchtfietser, een ietwat zweverig type die openstaat voor het mystieke, op zoek naar innerlijke rust. Maar alle collega's om me heen, van diverse pluimage en verschillend van leeftijd, waren het er unaniem over eens; dit was gaaf!
Willem vertelt elke eerste dinsdag van de maand (tot juni 2006)verhalen in de Melkweg, en hiervoor wil ik jullie van harte uitnodigen. Het kost maar een paar knaken en waarom ook niet. Ik kan garanderen dat het de moeite waard is. Als ik terugdenk aan de Ridder vormt zich een glimlach op mijn gezicht, en mijn hart maakt spontaan sprongetjes. Wees er wel snel bij want het schijnt dat de avonden in de Melkweg nogal druk bezocht worden.
posted by Simon at 18:03
7 Comments:
Nice! Mijn broer had vroeger een lp met "Spannende Splookjes", verteld door Willem de Ridder. In mijn herinnering zaten we elke zondag op zijn bed naar die plaat te luisteren. Mijn moeder heeft heel wat lakens moeten verversen, omdat broerlief en ik de spanning niet konden dragen. "En dan mag je nu de plaat omdraaien voor de rest van het verhaal. Als je durft." Mooi vooruitzicht: elke eerste dinsdag van de maand de Melkweg onderkakken.
Allemaal leuk en aardig, maar die kop van die De Ridder, die vind ik dus niet om aan te zien. Ik kan er niets aan doen, maar ik krijg gewoon de neiging om te gaan slaan als ik dat hoofd met die rode bril zie. Niet dat ik zozeer die kop wil slaan, ik wil om het even wie of wat slaan. Zolang het maar pijn lijdt. En ik ben nochtans een bijzonder vredelievend persoon. Zoveel mensen zijn er niet die dat gevoel bij mij opwekken. Maar Willem de Ridder dus wel.
A god, hij ziet er een beetje, zoals de geletterde CDA stemmer dat noemt, excentriek uit. Of apart, of wat een rare snuiter wat zal die te vertellen hebben. Maar slaan, neen. Het is ook die bric-à-brac bril natuurlijk. Die trekt lekker de aandacht, als een dobber in het water. Je zou het zelf eens kunnen proberen om een dergelijk dingsigheidje op je porem te plakken, dat kun je vast wel hebben. Gaat direct iedereen tegen je staan te ouwehoeren in de metro, en daar krijg je weer die verhalen van.
Je moet gewoon wat meer paddo's tot je nemen om de schoonheid van die kop met bril in te kunnen zien, beste Maxin. Die kleuren! Wow! Rappapa! Ik krijg zin om hem te knuffelen. Als ik hem maar te pakken kon krijgen, want o hij draait wel alle kanten op.
Met Maxin bedoelde ik eigenlijk Max. Elke paddo heeft zo zijn keerzijde...
Oh, stoer hoor, paddo's. Stelletje hippies. Maar het is niet alleen die bril. Het is vooral dat zelfverklaarde-goeroehoofd dat erachter zit. En dat dan ook nog eens in combinatie met die quasi-zalvende-alles-begrijpende-de-wereld-is-mooi-en-ik-wou-dat-ik-een-bij-was-want-dan-kon-ik-bloemetjes-neuken-of-nee-wacht-waarom-zou-ik-daarvoor-een-bij-moeten-zijnstem van 'm. Ik heb meneer leren kennen op de Amsterdamse televisie. En daar zat ie allemaal dingen te vertellen over dat iedereen gelukkig kan zijn en dat geluk een keuze is. En. Daar. Geloof. Ik. Dus. Niet. In.
Zelf weten!
Een reactie posten
<< Home