Het is nog
een ruim weekje maar de verwachtingen zijn uitermate hoog gespannen. Gaat dit zo'n concert worden die je 15 jaar later nog vanaf de eerste noot kan herinneren? De verwachting die wordt geschept via de nummers die via
myspace binnen druppelen is er namelijk naar.
Mark Lanegan kruipt dieper onder je huid dan die 1.000 keer dat hij dat al bij je gedaan heeft. De songs druipen van de spanning, opwinding en onvoorspelbare energie. Cello's brommen, violen zoeken de mooiste melodie, gitaren stuwen en
Greg Dulli heeft weer de feel te pakken die hij ooit uitbrulde toen hij
fountain and fairfax voor het eerst zong.
Twee iconen uit de muziekgeschiedenis hebben een pact gesloten die doet bewijzen dat ze nog springlevend zijn. Slechts New York, Londen en Parijs zien ze eerder met deze nummers.
Nog geen kaartje? Ik zou het proberen bij de zaal. Koop anders ergens in maart het hoogstwaarschijnlijk briljante
Saturnalia en zorg dat
Motel Mozaïque niet uitverkocht is, voor je besluit te gaan. Staan ze namelijk ook.
Nog 12 nachtjes.
