De eerste échte luisterbeurt...
Afgelopen maandag had ik gelukkig avonddienst, dus volop de tijd om even langs Plato te gaan en hem binnen te tikken. Nu nog het juiste moment afwachten voor de eerste sessie. Had op lowlands al een keer kunnen luisteren, maar dat is toch een rare plek om het tot je door te laten dringen.
Vanochtend (woensdag) de tijd aan mijn zijde, dus daar ging 'ie!
Eerste nummer klonk gelijk als een perfecte setopener. Zo'n lekker lopend dEUS nummertje, daar zijn we gek op. Het nieuwe singletje klonk op de radio wat flauwtjes, maar sloeg nu beduidend harder in. Sommige nummers had ik ook al gehoord toen ze vorig jaar op lowlands stonden en deden het verblijf op de bank nog makkelijker makend. Maar met name het sluitstuk met Sun Ra en Nothing really ends is ronduit sensationeel. Stef Kamil zingt een deuntje mee en nothing really ends is zowel muzikaal, tekstueel als emotioneel een waanzinnig nummer.
Een luisterbeurt met als resultaat: een stuk of tien gemompelde 'ja, dát is het gastuh' 34 kippenvelmomenten en een continue brok in keel gevoel. En dan te bedenken dat het album nog gaat ontvouwen...
16 oktober, Tivoli. Ik sta links vooraan. Tot daar!
Maxin Hejduk
posted by Maxin Hejduk at 16:20
4 Comments:
Allereerst heb ik de verification aangezet om van die spam af te komen... hoop dat het werkt..
Ik heb een uurtje geleden de cd gekocht en hem net voor het eerst met een half oor beluisterd. Ik zit nog op mijn werk dus kan me er nog niet helemaal goed op focussen. De eerste indruk is goed.. het laatste nummer stond ook al op een verzamelaar krijg ik net van een collega te horen? Thuis ga ik er eens lekker voor zitten... met daarna de nieuwe Sigur Ros.. laat de winter maar komen, ik ben er klaar voor.
eeeeeuh.....heb iemand nog een kaartje in de aanbieding??
Wij hebben geen kaartje meer over.. zal moeilijk worden, het is overal uitverkocht!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje bang was voor dit album. Tot nu toe was het steeds dat het laatste album de vorige overtrof – geldt misschien niet voor ‘worst case scenario’ versus ‘bar under the sea’ , maar er zat wel een stijgende lijn in – en daar kun je natuurlijk niet eeuwig mee doorgaan. Of toch we? Het ziet er naar uit dat het Tom en zijn mannen inderdaad gelukt is. Het is weer een pracht plaat. Ik heb het gevoel dat de muziek ook met je meegroeit. Was worst case experimenteel, onstuimig, nu meer diepgang en verfijnt. Bij één nummer dacht ik dat hij een Franse chanson ging inzetten. Ik voel me super goed bij dit album en dat is mooi. dEUS is de muzikale spreekbuis van een generatie waar ik zelf ook toe hoor. Je kunt het slechter treffen. Dat blijkt ook wel weer uit de keuze om Don Lawrence te kiezen voor de hoes. Goddomme, wat vond ik die roodhaar altijd een prachtvrouw (lekkerwijf). Ik heb heel wat keer de strips van mijn broer gestolen om naar plaatjes te kijken. Ik weet zeker dat het Tom ook om haar ging en niet om Storm met zijn dikke kop. Het is nog te vroeg om aan te denken, maar hoe zou het volgende album zijn?
Een reactie posten
<< Home